çöp toplayanların arkadaki çuhaları hep aynıdır. iki tekerlekli, iki tutamaçtan çektikleri bej renkte boylarını aşan koca bir çuval. arkadan sadece o çektikleri dev şey gözükür. bir kaplumbağa gibi gelir arkadan bakınca. gece gündüz de bir kaplumbağa kararlılığında yolları teper, dolaşırar. haftada en azından bir kez görürüz onları. ben gündüz bişeylere yetişmeye çalışırken onlar sokaktan geçer, gece sarhoş eve dönerken bu sefer ben yavaş onlar işleri peşinde hızlıdırlar ama aslında yine aynı hızla ilerlerler, değişen benim algımdır. kimi zaman oturur bir başına sigarlarını tüttürürler. ne düşünür, ne söylemek isterler acaba. bazen ikisinin yolları aynı sokakta kesişir, laflaya laflaya adı konulmamış bir ortaklık kurararlar. ardından bir köşede yarım ekmeği mideye indirir, üstüne yine bir sigara yakarlar. iki hayat orda kesişirken karşıdan gelen ben ile üç oluruz. bir sokakta üç hayat kesişir birbirinin gözüne bakar. hayatın tüm o sıkıntıntısı ve yukardaki havanın ağır nemi ortaktır. üçe bölünür. kim kendini nerede görürse görsün, koca çuvallı insanlar, yorgun insanlar hangi sokağa girerlerse girsinler o sokak üçse dört dörtse beş olacaktır. bölünecektir yine herşey aynı ağır nemli havanın altında.