bakıyorum da kafka geçmişinde güçlü ve sert bir baba imgesinin altında ezilmiş, zorla okullara gönderilmiş, içine kapanmış, yabancılaşmış. dostoyevski desen onun da çocukluğu sarhoş baba, hasta anne yanında geçmiş orduya alınmalar yaşamış yani yine türlü sıkıntı ve zorlukla geçmiştir. tüm önemli yazarlar çocuklukluklarında aile içi sıkıntılar, gençliklerinde otoriteyle dertler, hapisler, sürgünler yaşamışlar. yarın bi gün arkamda rus klasiği bırakacak olsam(!) benim için romanımın başına yazılacak doğru düzgün hiçbi sıkıntılı yaşam hikayesi yok ulan. ne aileyle sıkıntı ne zorla okul tercihleri veya okulu isyan edip bırakmaca. hiç biri yok! memur gibi gidip gelmişiz heryere bunca yıl. hakkımda yazılabilecek tek gençlik sıkıntısı 90'ların kadıköyünde yaşanılan boyacı çocuk teröröü esnasında onlardan dayak yememdir. fakat bunu kullanıp da topluma yabancılaşamıyorum mına koyayım. ülkemizin ceopolitik konumu nedeniyle askere gidince biraz bunu kullanabilirim sanırım, ordu günleri diye. ama gel gör ki orda da tuvalet temizliği, nöbet, kantin derken yine geçmiştekiler gibi ağır bir dönem geçiremicem. herşey o kadar ilginç değil ki kitabımın başına sik gibi adamdı yazılacak sadece.