19. yy'ın en büyük bestecilerinden franz liszt bundan tam 123 sene önce 31 temmuz 1886'da öldü. ölmeden 39 yıl önce yine böyle sıcak bir istanbul yazında bizim yürüdüğümüz sokaklarda yürüdü, galata kulesine baktı hayranlıkla belki, aynı denizde martıları izledi. 18 haziran 1847'de ise sultan abdülmecite dolmabahçe sarayında bir konser verdi. en güzeli de yaklaşık 5 hafta boyunca beyoğlunda bugünkü nuri ziya sokakta 19 numaralı evde kalmasıydı. böylelikle bir şekilde komşumuz oluyordu, geçtiği sokaklardan geçme şansımız, bazı noktalardan gördüklerini görme fırsatımız oluyordu. bende onun ölüm yıldönümü olduğu için evini ziyaret edip onu anmak istedim bugün. fakat çok yanlış bir gün seçmişim. 3g denen bişey getirilmiş türkiyeye, istiklal caddesi onu kutluyor. her köşe başında bir stand, rahatsızlık verici derecede açılmış müzikler, kalabalık, kaos. fakat çoğunluk 3g ye çok uzak, görüntülü konuşmayı bırakalım hepimizin kontorü 10un altında bahse girerim o anda. benim bedava mesaj hakkım olduğu için bir ay kendime güvenim var ve 3g filan tanımıyorum tabi. sağdan soldan ''en büyük türksel'' sesleri, tezahüratlar nedendir anlamış da değilim. bazı koca göbekli adamlar kendilerini daha da zenginleştirecek yeni bir teknoloji getirirken, tüm halk bunu bayram gibi kutluyor. konumuza dönersek bugün kulağımda lisztin melodileri, yaşadığı evin karşısındaydım. kafamı kaldrıdım onunla aynı gökyüzüne baktım 123 yıl sonra, belki durduğum noktayı 123 yıl önce lisztin varoluşu dolduruyordu. herşeye rağmen neslimizin güzelliğini düşündüm biraz. sonra istiklalden galataya doğru mutlu bir yol tutturdum, 3g kutlaması sesleri arkamda kalmış, kulağımda lisztin tınılarıyla süzülmüştüm.