insanlar buluşmak için ortak olarak bilindik yerler seçerler ya. kadıköyde haldun taner, taksimde burger king, şaşkınbakkalda boyner gibi. işte böyle yerlerde ne zaman beklesem orda benimle birlikte bekleyen insanlarla ortak bir amaç uğruna birleştiğimizin, beraber bir güç bile olabileceğimizin farkına varırım. bir göz teması bir kıvılcım bizi hep beraber ordan alır kimbilir nerelere götürür bu ortak ülkü adına. ama bu hayallerim her zaman birinin beklediğinin gelmesi ve onu koluna takıp gitmesiyle bozulur. orda geçirdiğimiz ortak anlara nankörlük edip bir dönüp bakmazlar bile. işte o an üzülür, 'sende sattın bizi olm' derim içimden. bense orda kimseyi beklemem, yalnızca bu duyguyu tatmak için ordayımdır. hep bekler, hep umutlu gözlerle bakarım diğer bekleyenlere. sonuç hep hüsran hep yalnızlık. together we stand divided we fall ulan!