ağustos ayı ile beraber sokaklardaki anketörler ve bilimum yardım ve çevre örgütlerinin elemanlarında büyük oranda artış gerçekleşti. kadıköydeki beşiktaş iskelesinin civarında herkes yanında bir anketörle bişeyler dolduruyordu. öyle ki sokaktaki insanların yarısı anket yapmak isterken yarısı da onlardan kaçmak istiyordu. artık anketör/sokaktaki halk oranı %50 olmuştu. ve giderek çoğalıyorlardı. bir gün önce kaçabildiğimiz köşeler ve binalara yakın sokak kuytuları bir sonraki gün planlı ve sistemli bir şekilde zaptediliyor, anket doldurmadan greenpiisçi olmadan kurtulamıyorduk. sayısal güçlerinin sonucu onlarla konuşmadan kaçmaya çalışırsak bizi paylıyorlardı! yanıma gelen kız bi dergi iliştirmeye çalıştı elime koluma doğru. ''bişey satın almak istemiyorum saolun'' dedim. ''parasız vericem al'' diye karşılık verdi. ''olsun yinede istemiyorum'' dedim. ''of aman be git'' diye kızdı bana. bu arada kadıköyde ''90ların boyacı çocuk terörünü'' yakından yaşayan biri olduğum için sokaktaki yabancıların hakaret ve hatta üzerimde fiziksel güç kullanımlarına alışkınım. o günlerin getirisi bugün bende çelik gibi sinirler oldu. hiç bozulmadım kızcağız öyle diyince. kapkara saçlarıyla bütün gün sokaklarda, ayakta güneşi depoladığı için daha fazla sinirlenirse kendisinin bile kontrol edemeyeceği bir gücün ortaya çıkabileceği ihtimali ile korkup hızlandım arkama bakmadan.bir günü daha atlatmıştım.