iskelelerde vapurun kalkmasına doğru kapıyı kapatan adamların işi çok zor, çok stresli. büyük bi yük o iş yahu. son anda yetişmek için her seferinde turnikelerden o kapıya koşanların tüm kaderleri o adama bağlı. bazen bekliyor, hadi bi kişi daha binsin, tamam sende iyi koştun binmeyi hakettin bakışlarıyla. bazen şak diye kapıyor koşan olsa bile. o anı da iyi kestirmesi lazım. her gün o noktada kapanan kapılarla dolaylı olarak bir sürü insan etkileniyor. kapının kapama kararını verdiği zaman diğer tarafa koşarak gelen, orda kalıp vapurun kalkmasını üzülerek izleyen ve belki 3-4 saniyeyle o vapuru kaçıran insanlar yüzünden kimbilir neler değişti. onlar diğer yakaya daha geç vardılar ve zincirleme olarak bir sürü olay gelişti veya yaşanamadı hiç. her şey o adamın kapıyı kaparken son anda gelenleri seçiciliğine bağlı.